Dar Sokak Halkları

                                                                                      drawing by edascann       

 Duvarlara asılmış lambaların şehri ancak aydınlatabildiği o karanlık akşamda insan, kedi ve köpek sesleri ortak bir harmoni oluşturmuştu. Çok uzaklardan duyan biri için anlamsız kelimeler bütünüydü bunlar. Ancak seslerdeki neşe Nevruz Bayramı coşkusunu olanca kuvvetiyle aktarmayı başarıyordu. Ortaçağ'dan beri süregelen o kehanet gerçekleşmek için en doğru günü bulmuştu ama insanlar her zaman olduğu gibi bu kehanete de bir süre panikleyip sonra onu hemen unutmuştu. Yalnızca tek bir kişi onunla alakadardı.

 Turgenyov ateşli şenlik alanının biraz uzağındaki bir ağacın tepesinde oturup insanları ve onların umursamaz hallerini izliyordu. Kehaneti ne çabuk unutmuşlardı belli ki yine kahkaha korkuya galip gelmişti. Lokmalarını, insan olmanın getirdiği doğaya karşı küstahlık içinde yiyor ve negatif her düşünceden koşarak kaçıyorlardı. Aslına bakılırsa Turgenyov da onlar gibi olmak istiyordu ama bunu istese de başaramazdı. Türünün geri kalanından oldukça farklı bir zihin yapısına sahipti. Bir anda öfkelenmez, bir anda neşelenmez ve kimseye doğuştan sahip olduğu şeylerle övünüp küstahlık etmezdi. Ancak ne de olsa yine de insandı. 

Ceren Sungur'un Tarih Obası Youtube yayınında verdiği kelimelerle oluşturduğum kısa hikayedir, kanalına bakmak için tık tık